آن حضرت را چند كنيت است:

يكي ابوالحسن و اكثر اوقات به اين كنيت خوانده مي شد، به اعتبار اينكه حضرت امام رضا عليه السلام را نيز ابوالحسن كنيت است، اين حضرت را ابوالحسن اول مي گويند.

دوم ابوعلي به اعتبار فرزند ارجمند همايونش، امام رضا صلوات الله عليه كه مسمي به علي است.

سيم ابواسماعيل، چه اسماعيل از جمله پسرهاي آن حضرت است.

چهارم ابوابراهيم گويند، ابراهيم بزرگترين پسران آن حضرت و مشهور به شاه چراغ در شيراز مدفون است و در اوايل وفات آن حضرت داعيه ي خلافت و امامت داشت، و بعد از آنكه حضرت امام رضا سلام الله عليه دلائل امامت خويش را بدو ظاهر فرمود، آن داعيه بگذاشت و رشته اطاعت آن امام والا مقام را برداشت و بر گردن بگذاشت، و از جمله بزرگان دين مبين گرديد.

در حبيب السير ابوعبدالله را نيز در اسماء القاب آن حضرت شمرده است و صاحب زينة المجالس نيز به اين كيفيت اشارت نموده است، و در تاريخ الفي نيز اين كنيت مرقوم است.

و در تاريخ قم از جمله كناي مباركه اش ابوحمزه مسطور است، و مي گويد بعد از آنكه امام رضا عليه السلام بوجود آمد فرمود: من كنيت خود ابوالحسن را بدو دادم از اين وقت مرا به ابوابراهيم و ابوحمزه و ابوعلي مكني بداريد.

و نيز آن حضرت را ابوالحسن ماضي گويند.