در مدت روزگار فرخنده آثار اين امام همام عليه السلام اخبار مختلفه بسيار است. اكنون به پاره اي اشارات مي رود و مختار آن معلوم مي شود. ابن اثير وفات حضرت كاظم عليه السلام را در سال يكصد و هشتاد و سوم تصريح مي نمايد. طبري نيز همين روايت را اختيار و مذكور داشته است و محمد بن طلحه ي شافعي، وفات آن حضرت را در كتاب مطالب السؤول در پنج روز از شهر رجب سال يكصد و هشتاد و سوم به جاي مانده ياد كرده است و در تاريخ الخميس نيز به سال يكصد و هشتاد و سوم حديث رفته و در اخبارالدول به همين خبر عنايت شده و صاحب زبدة التواريخ همين سال را اختيار كرده است يافعي نيز بر اين گونه مرقوم نموده است. كليني عليه الرحمة در كافي مي فرمايد: آن حضرت پنجاه و چهار ساله يا پنجاه و پنج ساله بود و اين ترديد از حيث سال ولادت همايونش مي باشد كه بعضي در سال يكصد و بيست و هشتم و برخي بيست و نهم نوشته اند و مسعودي در مروج الذهب با اينكه وفات آن حضرت را در هشتاد و ششم مي نويسد عمر شريفش را پنجاه و چهار سال مي نگارد و در فصول المهمه مي گويد: مدت عمر شريفش پنجاه و پنج سال و از آن جمله بيست سال در زمان زندگاني پدر والا گهرش روزگار شمرده بود و در كشف الغمه كه به زمان ولادت و وفات آن امام والا مقام عليه السلام اشارت كرده مي گويد:



[ صفحه 166]



پنجاه و پنج سال از اوقات شرافت آياتش برگذشته بود و از روايات ديگرش پنجاه و چهار سال مي رسد و نيز در بعضي نسخ كشف الغمه به چهل و پنجسال نگارش رفته و از صحت بيرون است و ابن شهر آشوب، مدت زندگاني آن حضرت را پنجاه و چهار سال و اقامت با پدر فرخنده سيرش را بيست سال و اگر نه سي سال مي نگارد و در اخبار الدول، مقدار روزگار كثيرالانوارش را پنجاه و پنج سال رقم مي نمايد.