بسم الله الرحمن الرحيم

ولادت امام موسي الكاظم عليه السلام روز هفتم صفر سال 128 هجري در روستاي أبواء بين مكه و مدينه واقع شد.

ابوبصير مي گويد: در آن سالي كه حضرت موسي بن جعفر عليه السلام متولد شد من با امام صادق عليه السلام همسفر بودم همينكه به محل أبواء رسيديم حضرت صادق عليه السلام براي ما صبحانه طلب كرد و براي ما هم صبحانه ي خوبي آوردند، در هنگام خوردن غذا پيكي از جانب حميده همسر آن حضرت آمد كه حميده مي گويد: اثر وضع حمل در من ظاهر شده است و فرموده بودي كه همينكه آثار حمل پيدا شد شما را خبر كنم.

امام عليه السلام در حالي كه بسيار شاد و خوشحال بود از جا برخاست و متوجه ي خيمه ي زنان شد و بعد از اندك زماني برگشت در حاليكه شكفته و خندان و آستينهاي خود را بالا زده بود. عرض كردم خدا هميشه شما را خندان و دل ترا شادان بدارد حال حميده چگونه است؟

فرمود: خداوند تبارك و تعالي پسري به من عنايت فرمود كه بهترين خلق خداست. حميده به من خبري را گفت كه من از او آگاهتر بودم.

ابوبصير گفت: فدايت شوم خبر چه بود؟ فرمود: وقتي فرزندم به دنيا آمد دستهاي خود را بر زمين گذاشت و سر خود را به سوي آسمان بلند



[ صفحه 6]



كرد.

«فأخبرتها أن تلك أمارة رسول الله و أمارة الأمام من بعده».

گفتم آري اين علامت ولادت رسول خدا و هر امامي است كه بعد از او به دنيا مي آيند [1] .

منهال قصاب مي گويد: از مكه خارج شدم و تصميم گرفتم كه به مدينه مشرف شوم همينكه به روستاي أبواء رسيدم، متوجه شدم كه خداوند تبارك و تعالي فرزندي به حضرت صادق عليه السلام عنايت كرده است. من زودتر از امام عليه السلام وارد مدينه شدم و آن حضرت يك روز بعد از من وارد شد. امام عليه السلام سه روز جهت ولادت اين مولود گرانقدر به مردم غذا داد و من يكي از آن مردم بودم و آنقدر خوردم كه تا فرداي آن روز محتاج به غذا نبودم [2] .

چند نام براي مادر گرامي امام كاظم عليه السلام نقل شده، ام ولد، حميدة البربريه و حميدة المصفاه. امام صادق عليه السلام درباره ي او فرمود: حميده تصفيه شده از هر پليدي و چركي بود، پيوسته ملائكه او را حراست و پاسباني مي نمودند تا به همسري من درآمد و اين به خاطر لطف و كرامتي بود كه پروردگار شامل من و حجت بعد از من نموده است.

در آن هنگام كه حضرت باقر عليه السلام اين بانوي بزرگوار را براي فرزندش امام صادق عليه السلام برگزيد، از نامش پرسش نمود. گفت: حميده نام دارم.

فرمود:

«حميدة في الدنيا، محمودة في الآخرة»

پسنديده اي در دنيا و ستايش كرده خواهي بود در آخرت.

او آنقدر عالمه و دانشمند و آشناي به احكام و مسائل بود كه امام صادق عليه السلام به زنها امر مي كرد كه براي آگاهي به مسائل و احكام شرع مقدس به او مراجعه كنند.



[ صفحه 7]



مشهورترين نامهاي امام هفتم، موسي و كاظم است. القاب شريف آن حضرت ابوالحسن ابوابراهيم، عبدالصالح، نفس الزكيه، الصابر و الامين مي باشد [3] .