امام كاظم عليه السلام در سال 128 و يا 129 هجري در روز يكشنبه هفتم ماه صفر در محلي ميان مكه و مدينه به نام «ابواء» قدم به عرصه ي دنيا گذاشت.

در چهار سالگي امام كاظم عليه السلام بني اميه سقوط كرد و بني عباس به سرپرستي ابوالعباس سفاح به حكومت رسيد.

در سن بيست سالگي منصور دوانيقي پدر بزرگوارش را به شهادت رساند و مدت امامت آن امام بزرگوار سي و پنج سال بيشتر نبود. اين دوره مصادف با زمامداري غاصبانه ي چهار تن از خلفاي بني عباس بود.

ده سال از دوران امام در عصر منصور گذشت كه در حسادت و كينه نسبت به خاندان وحي بي مانند بود. ده سال ديگر را در عصر مهدي عباسي گذراند.

سخت گيري هاي او چون منصور موزيانه نبود، ولي به امام اهانت هايي روا مي داشت. يك سال نيز در عصر هادي عباسي گذراند و در آن دوره، در مدتي اندك به زندان رفت و آزاد شد. چهارده سال را هم در عصر هارون سپري كرد كه دوره اي بسيار سخت و جانكاه و اغلب در حبس و زجر و شكنجه به سر برد. سرانجام در 25 ماه رجب سال 183 هجري در 55 سالگي در زندان هارون مسموم گشت و به شهادت رسيد. [1] .



[ صفحه 126]