حضرت كاظم عليه السلام از زندان نامه اي بدين مضمون به هارون نوشت: روزي از گرفتاري من نمي گذرد، جز آن كه تو در همان روز در راحتي و آسايش مي گذراني. ما هر دو اين دو روز را مي گذرانيم تا به روزي برسيم كه آن را پاياني نباشد و باطلان و باطل انديشان در آن روز خسارت و زيان مي بينند. «بعث موسي بن جعفر عليه السلام الي الرشيد من الحبس برسالة كانت أنه لن يقضي عني يوم من البلاء، الا انقضي عنك معه يوم من الرخاء، حتي نقضي جميعا الي يوم ليس له انقضاء، يخسر فيه المبطلون». [1] .

هارون از حضرت كاظم عليه السلام پرسيد: چرا شما گمان داريد كه شما از ما به پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نزديك تر هستيد؟ حضرت فرمود: اگر رسول خدا زنده شود و از تو دخترت را خواستگاري فرمايد، آيا مي پذيري؟ عرض كرد: چگونه نپذيرم، بلكه به اين كار بر عرب و عجم فخر مي كنم.

حضرت فرمود: ولي از من خواستگاري نمي فرمايد. چون كه ما فرزندان او مي باشيم و تولد ما از او است و تولد شما از او نيست. [2] .



[ صفحه 137]