1- ابن جوزي؛ موسي بن جعفر عليه السلام را عبد صالح مي گفتند. او بردبار و بخشنده بود. هر گاه از كسي آزاري مي ديد، براي او هديه اي مي فرستاد. [1] .

2- ابن ساعي؛ امام كاظم عليه السلام صاحب مقامي والا، داراي كراماتي آشكار، مشهور به عبادت و مواظب بر طاعات بود و شب را به سجده و نماز مي گذرانيد و روز را با صدقه و روزه داري سپري مي كرد و به سبب گذشت از كساني كه بر او ستم روا داشتند به كاظم شهرت يافت. [2] .

3- شيخ مفيد؛ امام كاظم عليه السلام افقه اهل زمان خويش بود و صوت قرآن او بسيار زيبا بود و هر گاه قرآن تلاوت مي كرد، شنوندگان از اشتياق گريه مي كردند و امام عليه السلام را زين المجتهدين مي ناميدند. [3] .

4- فضل بن حسن طبرسي: ميان مردم مشهور است كه ابوالحسن عليه السلام بزرگوارترين فرزندان امام صادق عليه السلام و والا مقام ترين آنان در ديانت و فصيح تر از همه ي آنان و از تمام مردم زمان خود عابدتر و داناتر و فقيه تر بود. [4] .

5- شبلنجي؛ حضرت كاظم عليه السلام همان امام گرانقدر و بي نظير، حجت خدا و عالم شايسته اي است كه شب را براي نماز بيدار و روزش را به روزه داري مي گذراند.... او پيش اهل عراق به باب الحوائج الي الله معروف است چون خواسته هاي كساني را كه او را وسيله درگاه خدا قرار مي دادند



[ صفحه 138]



برآورده مي نمود. [5] .

در كتاب تحليلي از زندگاني امام كاظم عليه السلام نام 40 نفر از محدثان و مورخان را كه به عظمت و بزرگي و جلالت آن حضرت اقرار كرده اند، ذكر شده است. [6] .