امام كاظم عليه السلام روزي در بغداد در حال عبور از منزل بشر حافي صداي موسيقي شنيد در اين هنگام كنيز وي از خانه به در آمد تا زباله ها را بيرون بريزد.

حضرت فرمود: اي كنيز! صاحب اين منزل بنده است يا آزاد است؟

كنيز گفت: آزاد است. حضرت فرمود: راست گفتي! اگر بنده بود، از منزل او صداي موسيقي و گناه شنيده نمي شد.

كنيز چون برگشت، بشر كه بر سر سفره شراب بود. از وي پرسيد: چرا دير آمدي؟

گفت: آقايي با من صحبت مي كرد و داستان را بازگو كرد.

بشر پاي برهنه به دنبال حضرت دويد و به دست امام كاظم توبه كرد. [1] .