گروهي از شيعيان نيشابور، محمد بن علي نيشابوري را به نمايندگي خود انتخاب كردند تا مبلغ 30 هزار دينار و 50 هزار درهم و مقداري پارچه را براي امام كاظم عليه السلام ببرد.

شطيطه كه زن مؤمنه و با فضيلتي بود، يك درهم و مقداري نخ كه به دست خود آن را رشته بود و چهار درهم ارزش داشت، با خود آورد و گفت: «ان الله لا يستحيي من الحق»؛ يعني خداوند از حق شرم نمي كند. (من هم در اين كه حق امام را پرداخت مي كنم، نبايد شرم كنم، گر چه اندك باشد).

افزون بر آن، مردم نيز سؤالات خود را در اوراقي نوشته بودند و به او گفتند: پاسخ آن ها را از امام عليه السلام بگيرد.

وقتي نماينده ي شيعيان بر امام عليه السلام وارد شد و پاسخ سؤالات را از حضرت گرفت، سپس امام كاظم عليه السلام فرمود: اين اموالي را كه آورده اي، به صاحبانش برگردان و ما مال حلال را مي پذيريم.

سپس فرمود: درهم شطيطه را بياور و افزود: «ان الله لا يستحيي من الحق» سلام مرا به شطيطه برسان و اين 40 درهم را به او هديه بده.

و اين كفن مرا براي او ببر كه پنبه اش از روستاي صيدا روستاي فاطمه زهرا عليهاالسلام و خواهرم حليمه است و من براي نماز خواندن بر او خودم را خواهم رساند. [1] .



[ صفحه 153]