امام موسي كاظم (عليه السلام) همانند ديگر اوصياي الهي كوشيد تا در قول و عمل به عنوان نمونه عيني و شاهد كامل الهي ظاهر شود. زندگي او سرشار از آموزه ها و درس هايي است كه مي تواند راهنماي عمل هر يك از افراد و جوامع بشري باشد. هر كسي كه بخواهد در مسير كمالي قرار گيرد و زندگي فردي و اجتماعي خود را چنان بسازد كه احساس خوشبختي كند و هرگونه اندوهي از گذشته و ترسي از آينده خويش بزدايد، مي تواند با رجوع به آن بزرگوار، خود را در اين حالت قرار دهد.

هر يك از امامان (عليه السلام) همانند پيامبران (عليه السلام) مظهر اسمي از اسماي الهي هستند كه در القاب و نام هاي ايشان نمود مي يابد چنان كه حضرت موسي (عليه السلام) كليم الله و حضرت محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) حبيب الله و امام علي بن موسي (عليه السلام) رضا و امام موسي بن جعفر (عليه السلام) كاظم است. آن حضرت در برابر بسياري از مصايب و شدايدي كه در زندگي خويش تحمل كرد كظم غيض نموده و با در پيش گرفتن صبر و شكيبايي بي مانند، نمونه اي از پايداري در برابر ظلم و ستم ستمگران و دولت مردان باطل را به همه جهانيان نشان داده است. نوشتار حاضر تلاش مي كند تا صبر و پايداري آن حضرت(عليه السلام) را براساس سيره و قول ايشان بنماياند و نشان دهد كه چگونه آن حضرت (عليه السلام) در برابر فشارهاي حكومت هاي ظالم بني عباسي صبر پيشه كرد و هرگز دمي از مبارزه با ظلم و احقاق حق دست برنداشت. سال هاي زندان هاي مخوف و وحشتناك را تحمل كرد ولي هرگز از راه مبارزه دست نكشيد و همواره در پي احقاق حق و بازگو كردن آن و ستيز با باطل بود. با هم اين مطلب را از نظر مي گذرانيم.