هر دو برادر از روات امام صادق و امام كاظم (عليهما السلام) مي باشند و عبدالله پيش امام كاظم (عليه السلام) موجه بود و آن حضرت سفارش او را به علي بن يقطين كرده بود و به او فرموده بود كه ضمانت كني براي من كفالت كاملي و اهل و عيال او را، تا من نيز براي تو بهشت را ضمانت كنم. علي قبول كرد و پيوسته پول و ساير نفقات براي ايشان مي داد و چندان بر كاملي نعمت عطا مي كرد كه اهل و عيال و خويشان او نيز بهره مند مي شدند، تا روزي كه كاملي وفات كرد.

كاملي قبل از وفات خود به حج رفت و خدمت امام موسي كاظم (عليه السلام) وارد شد، حضرت به او فرمود: در اين سال عمل خير انجام بده يعني در اين سال اهتمامت به عمل خير زياد باشد، زيرا اجل تو نزديك شده است كاملي گريست. حضرت فرمود براي چه گريه مي كني؟ گفت براي آنكه خبر مرگ به من دادي. فرمود: «ابشر فانك من شيعتنا و انت الي خير» (بشارت باد ترا كه تو از شيعيان مائي و امر تو به خير است). مي گويد عبدالله بعد از اين زنده نماند مگر وقت كمي، پس بدرود حيات گفت.