در روايات متعددي، كمك هاي مالي امام به شيعيان ذكر شده اند كه نشان مي دهند هدف امام تقويت نهاد شيعه بوده است:

در روايتي ـ كه قبلاً به تفصيل بيان شد ـ امام در عيد نوروز به دستور منصور به جمع آوري هداياي مردمي پرداخت و سرانجام، تمام آن هدايا را به پيرمرد شيعه اي كه ارادت و محبت خود را به اهل بيت و به ويژه امام حسين (ع) در قالب شعر بيان كرده بود، عطا كرد. بي ترديد، شعر والاترين جايگاه را در دستگاه تبليغاتي آن زمان به عهده داشت. بدين روي، امام با دادن اين جايزه ي فرهنگي، به تقويت افكار و انديشه هاي شيعي پرداخت.

در مورد ديگري يكي از ياران و شيعيان حضرت قصد ازدواج داشت. حضرت هميان پولي به او بخشيد تا براي ازدواج خود هزينه كند. [1] .

حمّاد بن عيسي مي گويد: در بصره خدمت امام رسيدم و به آن حضرت عرض كردم: قربانت گردم! دعا كن خدا يك خانه، يك زن، يك فرزند، يك نوكر و حج همه ساله نصيب من گرداند. حضرت دست به دعا برداشت و فرمود: «اللهمّ صلِّ علي محمّدٍ و آل محمّد، خدايا به حماد خانه، زن، فرزند و نوكر عنايت كن و پنجاه سال مكّه برود.» من از اين عبارت فهميدم كه تنها 50 سال زنده خواهم بود. محمد بن عيسي مي گويد: حماد را ديدم به من گفت: 48 سال مكّه رفته ام و اين خانه اي است كه خدا داده و اين زن است و اين پسر و اين نوكر. پس از اين تاريخ، دو مرتبه ديگر به مكّه رفت. مرتبه دوم براي احرام بستن رفت در رودخانه غسل كند كه در آب غرق شد. [2] .

نمونه ي ديگر مربوط به غلامي است صاعد نام كه عشق و ارادت خود را به امام نشان داد و به امام احسان نمود. امام در پاسخ به احسان و ارادت و محبت او، او را از صاحبش خريداري كرد، سپس وي را آزاد نمود و زميني را به او هديه كرد. [3] .