امام موسي بن جعفر بن محمّد بن علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب: در هفتم صفر 128 ه. ق در زمان خلافت حاكم ستمكار اموي؛ مروان بن حكم در شهر أبواء ديده به عالم گشود و جهان را به نور خويش روشن ساخت.

مادر گرامي ايشان حميده دختر صاعد بربري است كه از طرف امام باقر (ع) به المصفاة من الأدناس؛ صاف و پاك شده از پليدي ها لقب گرفت امام صادق (ع) درباره ي اين بانوي گرامي فرمود: المصفّاة من الأدناس كسبيكة الذهب...؛ يعني پاك و صاف شده از پليديها و آلودگي ها مانند شمش طلا است، و همواره فرشتگان او را نگهباني مي كردند تا او براي من كرامتي از طرف خداوند به ارمغان آورد كه حجّت خدا بعد از من شد. [1] در واقع امام صادق (ع) در اين روايت به حجّت خدا بعد از خويش تصريح فرموده است. امام كاظم (ع) نوزده سال با پدر گرامي خويش زندگي كرد.