بازگشت

القاب امام كاظم


العبد الصالح؛ بنده صالح، اين لقب به جهت شايستگي عبادت و اجتهاد اوست.

الوفي؛ با وفا، به علّت اين كه او با وفاترين بنده به خداي متعال پس از پدر گرامي اش بود.

الصابر؛ صبر كننده، از آن رو كه در برابر دردها و پيش آمدهاي ناگوار صبر پيشه كرد و در راه خدا استقامت ورزيد.

الكاظم؛ بازدارنده ي خشم، و آن به سبب سكوت و بردباري اش در قبال خشم شديد ستمكاران بود.

أمين؛ بر امانت داري او در امور دين گواهي مي دهد و باب الحوايج است؛ يعني راه و طريق وسيله اي كه بندگان براي رسيدن به حاجت ها و حل گرفتاري ها از او مدد مي گيرند. آري هرگاه با اندوه و گرفتاري به درگاه خداوند تضرّع و سؤال كند، و او را به واسطه ي امام هفتم (ع) ـ با يكي از القاب حضرتش ـ بخواند، به يقين خداوند متعال درد و گرفتاري اش را خواهد گشود. [1] .


پاورقي

[1] اعلام الهداية، ج 9، ص 17. دلايل الامامة، ص 303 ـ 305 و الامام موسي الكاظم(ع) في محنة التاريخ، ص 23 ـ 17و سيرة رسول الله(ص) ص 328 و 329 و بحارالانوار، ج 48، ص 8 ـ 1. الملل والنحل: ج 6، ص 485 و الفصول المهمة، ج 2، ص 936 ـ 934.