او در سال 217 درگذشت، در محضر سه امام؛ (امام كاظم (عليه السلام)، امام رضا (عليه السلام) و امام جواد (عليه السلام)) تربيت شده و تعليم ديده است. او جزو دانشمندان مشهور و بزرگان از ياران ائمه ي اطهار (عليهم السلام) بود، مقام و منزلت شامخ او، زبان زد شيعه و سني و مورد اطمينان هر دو دسته بود. «جاحظ» كه يكي از دانشمندان اهل تسنن است، درباره ي او مي نويسد:

«ابن ابي عمير در همه چيز يگانه ي زمان بود» [1] .



[ صفحه 47]