مهدي عباسي، طاغوت مستبد زمان امام كاظم عليه السلام همواره با مظاهر تشيع به شدت مخالفت مي كرد.

در يكي از سال ها مهدي، وارد مدينه شد و پس از زيارت قبر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم با امام كاظم عليه السلام ملاقات كرد و براي آن كه به گمان خود از نظر علمي امام عليه السلام را آزمايش كند! بحث حرمت شراب را در قرآن پيش كشيد و پرسيد:

« آيا شراب در قرآن مجيد تحريم شده است »؟

آن گاه اضافه كرد: « مردم اغلب مي دانند كه در قرآن از خوردن شراب نهي شده است، ولي نمي دانند كه معناي اين نهي، حرام بودن آن است »!

امام عليه السلام فرمود:

« بلي، حرمت شراب در قرآن مجيد صريحا بيان شده است ».

- در كجاي قرآن؟!

- آنجا كه خداوند (به رسول گرامي صلي الله عليه و آله و سلم) مي فرمايد:



[ صفحه 58]



« بگو پروردگار من، تنها كارهاي زشت، چه آشكار و چه پنهان و نيز « اثم » (گناه) و ستم به ناحق را حرام نموده است... » [1] .

آنگاه امام عليه السلام پس از بيان چند موضوع ديگر كه در اين آيه تحريم شده فرمود:

« مقصود از كلمه ي « اثم » در اين آيه كه خداوند آن را تحريم نموده، همان شراب است، زيرا خدا در آيه ي ديگري مي فرمايد:

« از تو از شراب و قمار مي پرسند، بگو در آن « اثم كبير » (گناهي بزرگ) و سودهايي براي مردم هست و گناهش از سودش بزرگتر است ». [2] .

و « اثم » كه در سوره ي اعراف صريحا حرام معرفي شده در سوره ي بقره در مورد شراب و قمار به كار رفته است، بنابر اين شراب صريحا در قرآن مجيد حرام معرفي شده است.

مهدي سخت تحت تأثير استدلال امام عليه السلام قرار گرفت و بي اختيار رو به « علي بن يقطين » [3] كرد و گفت:



[ صفحه 59]



« به خدا اين فتوا، فتواي هاشمي است! »

علي بن يقطين گفت: « شكر خدا را كه اين علم را در شما خاندان پيامبر قرار داده است ». [4] .

مهدي از اين پاسخ ناراحت شد و در حالي كه خشم خود را به سختي فرو مي خورد، گفت:

« راستي مي گويي اي رافضي [5] »!! [6] .



[ صفحه 60]