حالات معنوي در زندان هاي مختلف
محلي براي عبادت
در مورد حضرت موسي بن جعفر عليه السلام آمده:
« لا يزال ينتقل من سجن الي سجن ».
« آن حضرت همواره از زنداني به زندان ديگر منتقل مي شد. »
امام كاظم عليه السلام را نخست به بصره بردند و در زندان « عيسي بن جعفر » زنداني كردند.
زندانبان حالات امام عليه السلام را براي هارون چنين گزارش داد:
« از زماني كه موسي بن جعفر در زندان من است، او را كاملا تحت نظر گرفته ام و ديده بانان و جاسوساني بر او گماشته ام. از او چيزي جز عبادت و دعا ديده نشد. كسي را گماردم تا دعاهاي او را بشنود. شنيده نشد كه بر تو يا بر من نفرين كند، و براي خود نيز جز به آمرزش و رحمت
[ صفحه 86]
دعايي نكرد. »
فرازهاي از دعاهاي امام عليه السلام در زندان چنين است:
« اللهم انك تعلم اني كنت اسئلك ان تفرغني لعبادتك، اللهم و قد فعلت، فلك الحمد ».
« خداوندا! تو خود مي داني كه من جاي خلوتي را براي عبادت از تو خواسته بودم، و تو اكنون تقاضايم را برآوردي. تو را شكر مي گويم و سپاس مي گذارم. »
زندانبان در ادامه مي نويسد:
« اي هارون! هر چه زودتر كسي را بفرست تا من موسي بن جعفر را به او تحويل دهم وگرنه من او را آزاد و رها مي كنم ». [1] .
[ صفحه 87]
پاورقي
[1] ترجمه ي ارشاد مفيد، ج 2، ص 232.