« علي بن يقطين » به طور سري « خمس » اموال خود را به حضور پيشواي هفتم مي فرستاد و گاهي در شرايط سخت و خطرناك، اموالي را براي آن حضرت مي فرستاد.

دو نفر از ياران او نقل مي كنند:

« روزي علي بن يقطين ما را احضار كرد و اموال و نامه هايي به ما داد و گفت:

« دو مركب سواري بخريد و از بيراهه برويد و اين اموال و نامه ها را به موسي بن جعفر برسانيد، و مراقب باشيد كه كسي از وضع شما آگاه نشود. »

اين دو نفر گويند: به كوفه آمديم و مركب سواري خريديم و توشه ي راه تهيه نموديم و از بيراهه حركت كرديم تا آن كه به سرزمين « بطن الرمه » رسيديم و چهارپايان را بستيم و براي آن ها علوفه گذاشتيم و براي صرف غذا نشستيم.

ناگهان سواري به همراه شخصي ديگر نمايان شد. چون



[ صفحه 108]



نزديك شد، ديديم موسي بن جعفر است!

از جا برخاستيم. سلام كرديم و اموال و نامه ها را تحويل داديم. در اين هنگام موسي بن جعفر نامه هايي را بيرون آورد و به ما داد و فرمود:

« اين ها جواب نامه هاي شماست. اكنون بازگرديد ».

گفتيم: « يابن رسول الله! غذا و توشه ي ما تمام شده است، اگر اجازه فرماييد به مدينه برويم تا هم مرقد رسول خدا را زيارت كنيم و هم توشه ي راه تهيه نماييم. »

موسي بن جعفر فرمود: « آنچه از توشه ي شما باقي مانده بياوريد ».

توشه را بيرون آورديم و مقابل موسي بن جعفر قرار داديم.

حضرت با دست اعجاز، آن را زير و رو كرد و فرمود:

« اين توشه، شما را تا كوفه مي رساند ».

موسي بن جعفر رفتن ما را به مدينه صلاح ندانست و فرمود:

« شما كه به زيارت من آمده ايد، در واقع پيامبر اكرم را زيارت كرده ايد. اكنون سريعا در پناه خدا بازگرديد ». [1] .



[ صفحه 109]