امام كاظم عليه السلام براي اثبات فرزندي فاطمه زهرا عليهاالسلام به آيه 84 سوره انعام استدلال مي كرد. محمد جنون فاسي مغربي [1] در كتاب الدرر المكنونه چنين آورده است: «هارون الرشيد از موسي كاظم عليه السلام پرسيد: چگونه خود را فرزند پيامبر مي دانيد با آنكه شما فرزند علي هستيد و نسبت فرزندي از راه پدر معتبر است، نه مادر؟ امام كاظم عليه السلام [در پاسخ] اين آيه را تلاوت فرمود: و از فرزندان او (ابراهيم)... زكريا و يحيي و عيسي [را هدايت كرديم] كه همه آنان از شايستگان بودند.» (انعام: 84) با آنكه عيسي پدر نداشت، بلكه نسبش از طريق مادر به پيامبران پيش از خود و به ابراهيم مي رسيد، همين گونه فرزندي ما نسبت به پيامبر، از طريق مادرمان زهرا عليهاالسلام است.» [2] .

پرسش اين است كه هارون از اين شبهه افكني چه هدفي را دنبال مي كرد؟ در پاسخ بايد گفت: غرض از نفي پيوند امام با پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله، انكار حق ايشان در جانشيني رسول الله صلي الله عليه و آله و زير سؤال بردن نسب آن بزرگوار بود. تمام تلاش هارون، زدودن باور راستين مردم به امامت موسي بن جعفر عليه السلام بود.



[ صفحه 30]



مردم با توجه به سيره امام و با الهام از آموزه هاي قرآن و سنت، ايشان را مصداق آيه ذوي القربي مي دانستند و محبتش را برخود واجب مي شمردند و اين باور، براي هارون بسيار زيان بار بود.