ابن حجر در الصواعق و ديگران نوشته اند: «امام موسي كاظم عليه السلام، داناترين مردم زمان خويش بود.» [1] معناي اين سخن آن است كه همگان به دانش او نيازمند بودند و او به كسي نياز نداشت. از اين رو، هيچ پرسش و شبهه اي را بي پاسخ نمي گذاشت.



[ صفحه 39]