محيي الدين ابن عربي در صلوات نامه اش به نام المناقب، در معرفي امام كاظم عليه السلام، واژگاني را به كار برده است كه گوياي مقام علمي امام از ديدگاه آن عارف سترگ است:

درود خدا و فرشتگان و بندگان شايسته بر درخت طور، بر كتاب نگاشته شده بر خانه آباد، بر سقف بر افراشته، بر راز نهان، بر برگ هاي منتشر شده، بر درياي خروشان، بر آيه نور، بر موساي كليم در وادي ايمن امامت، بر چشمه بزرگواري،... بر مركز (و حلقه وسط) امامان



[ صفحه 40]



(دوازده گانه) علوي، بر محور سپهر شريعت مصطفوي... [1] كسي كه فلك شريعت حضرت پيامبر خاتم برگرد او مي چرخد و حلقه مياني امامان دوازده گانه است، بي ترديد، سرچشمه دانش است. او ادامه دهنده راه پيامبر و امامان پيش است. پس آنچه آنان دارند از جمله دانش گسترده، در امام هفتم نيز هست.