امام كاظم عليه السلام، وقت خود را تنظيم مي كرد و از هر لحظه آن، به بهترين شكل بهره مي گرفت. خواهر سندي مي گويد: «زماني كه نگهداري و افتخار خدمت رساني به امام در زندان به من واگذار شد، ديدم ساعت هاي شبانه روز او تقسيم شده است و هر كاري با دقت تمام در وقت معين انجام مي شود». [1] .



[ صفحه 59]



امام كاظم عليه السلام همواره به دوستان و پيروانش درباره وقت شناسي سفارش مي فرمود و توجه آنان را به نقش تعيين كننده عنصر زمان در پيشرفت مادي و معنوي جلب مي كرد. از سخنان آن حضرت است كه فرمود:

هر كه دو روزش برابر باشد، زيان كار است و كسي كه پايان روز دومش بدتر از پيش باشد، او [نگون بخت] و به دور از رحمت است. كسي كه در خود احساس فزوني نكند [و بداند] رو به كاهش است، براي چنين انساني، مرگ بهتر از زندگاني است. [2] .

فضيلت و مقام والاي امام كاظم عليه السلام بي شمار است و نويسندگان بسياري كه درباره او نوشته اند، تنها به اشاره اي اندك از فضايل او بسنده كرده اند. براي مثال، علامه سويدي درباره آن حضرت مي نويسد: «موسي كاظم، امام عالي قدر و خيرپيشه است... خوبي او چنان است كه مانند اين نوشته اي، گنجايش نقل آن (خوبي ها) را ندارد.» [3] بنابراين، به قلم نياوردن تمامي اوصاف نيك امام در كتاب ها از باب بداهت بوده است و بس!