هر روز و شب ميليون ها انسان ساعت هاي متمادي از وقت عزيز خود را صرف تماشاي مسابقات ورزشي مي كنند، مي خواهند ببينند چه كسي بهتر مي دود، چه كسي بهتر شنا مي كند، چه كسي بهتر نرمش انجام مي دهد، چه كسي بهتر توپ را وارد دروازه يا سبد مي كند، چه كسي بهتر مي پرد، چه كسي بهتر مشت مي زند، چه كسي بهتر اسب مي تازد، چه كسي بهتر كشتي مي گيرد و...

از اين نگاه ها چه مي خواهيم؟ از اين تماشاها چه مي آموزيم؟ آيا غير از اين است كه مي خواهيم هنر انسان هاي باهنر را ببينيم و بياموزيم؟ آيا مسابقاتي در ميدان ديگري برقرار نيست؟ اين سؤال را از قرآن مي كنيم. قرآن جواب مي دهد: فاستبقوا الخيرات [1] «در نيكي ها از يكديگر سبقت بگيريد.» چه كسي راه نيكي را بهتر مي شناسد؟ چه كسي بهتر و سريع تر اين راه را مي رود؟ چه كسي از ديگران سبقت مي گيرد؟



[ صفحه 12]



آيا در ميدان ارزش هاي انساني، اين مقدار ارزش ندارد كه بخشي از وقت خود را صرف كنيم كه چه كسي بر هواي نفس بهتر و بيشتر چيره مي شود؟ چه كسي ارزش هاي انساني را بيشتر مستقر مي سازد؟ چه كسي دانش، امانت داري، صداقت، راستگويي، شرف، عزت و بزرگواري اش بيش از ديگران است؟ چه كسي از انديشه بهتر بهره مند است؟ چه كسي رفتارش انساني تر است؟ چه كسي در پيمودن راه لغزش ندارد؟ چه كسي در پيمودن راه استوارتر است.