نام امام كاظم عليه السلام «موسي» مي باشد. القاب زيبنده حضرت نيز در منابع فراوان به چشم مي خورد. نام و القاب انسان هاي برگزيده بر اساس برجستگي ها و شايستگي هاي آنان شكل مي گيرد. به همين خاطر القاب زيبايي چون كاظم (فروبرنده خشم)، صابر (استوار)، زاهد (پارسا)، زاهر (روشن)، سيد (آقا)، وفي (وفادار)، امين (امانت دار)، نفس زكيه (نفس پاك)، باب الحوائج (محل برآورده شدن نيازها)، زين المجتهدين (زينت تلاش گران)، و... [1] زيبنده حضرت مي باشند.

هر كدام از اين القاب به خاطر فضايل و ويژگي هاي اخلاقي حضرت زيبنده حضرت مي باشند. اگر لقب «كاظم» ارزنده حضرت است به خاطر اين است كه در برابر ناملايمات و در برابر نامردي ها و بي ادبي هاي ديگران سخت بردبار بودند. هماره غيظ را همانند جرعه اي گوارا فرو مي بردند، سمي



[ صفحه 25]



الكاظم لكظمه من الغيظ. مصداق روشن بر آيه و الكاظمين الغيظ و العافين عن الناس [2] بودند. نيز اگر باب الحوائج لقب مي گيرند به اين خاطر است كه مردم كرامات فراوان از وجود با بركت حضرت مشاهده مي كنند و نيازها و حاجت هاي آنان به بركت انفاس زكيه و قدسي حضرت برآورده مي شود.

و اما كنيه هاي حضرت عبارتند از ابوالحسن (ابوالحسن اول)، ابوالحسن الماضي، ابوابراهيم، ابواسماعيل، ابوعلي. [3] .