امام كاظم عليه السلام همانند ساير امامان معصوم مظلومانه در زندان به شهادت مي رسد. ياد و نام آنان هماره زنده كننده انديشه ها و رفتار سترگ آنان است. زيارت نمودن آنان نيز يادآور فضيلت ها و برتري هاي آنان است كه با تشرف به زيارت آنان از انديشه و رفتار آنان الهام بايد گرفت. هر چه مظلوميت بيشتر اين الهام نيز مؤثر تر خواهد بود. اوج مظلوميت عترت در مورد سالار شهيدان است كه نام و ياد و مزارش حماسه آفرين است و خاك پاكش الهام بخش؛ حتي امام كاظم عليه السلام كه خود در انبوه ستم به شهادت مي رسد، درباره تربت خودش و جدش اظهار مي دارد از تربت من و ديگران كسي استشفاء نكند، تنها تربت حسين عليه السلام شفابخش است، و لا تأخذوا من تربتي شيئا لتتبركوا به فان



[ صفحه 58]



كل تربة لنا محرمة الا تربة جدي الحسين عليه السلام فان الله تعالي جعلها شفاء لشيعتنا اولياءنا. [1] «از تربت من چيزي براي شفا برنگيريد. همه تربت و خاك ها حرام است به جز تربت جدم حسين كه خدا براي شيعيان و دوستان ما شفا قرار داده است».

زيارت مزار امام كاظم عليه السلام همانند ساير امامان ثواب جزيل دارد و زائر حضرت به منزله زائر امام حسين عليه السلام به شمار آمده است، و قال الرضا عليه السلام زيارة أبي مثل زيارة الحسين عليه السلام و قال عليه السلام من زار قبر أبي ببغداد كان كمن زار قبر رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم و قبر اميرالمؤمنين عليه السلام «هر كس قبر پدرم را در بغداد زيارت كند همانند اين است كه رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم و يا اميرالمؤمنين عليه السلام را زيارت كرده باشد.» و نيز فرمود هر كس پدرم را زيارت كند بهشت پاداش اوست، و قيل له ما يمن زار قبر اباك قال الجنة فزره. [2] «از امام رضا پرسيدند پاداش زيارت پدرت چيست، فرمود بهشت؛ وي را زيارت كنيد».