عونك للضعيف من أفضل الصدقة. [1] .

انديشه ديني تعاون و كمك به ديگران است. پيشوايان ديني آموختند كه انسان هماره بايد به فكر نجات ديگران باشد. انساني كه در انديشه نجات خويش است، انديشه ديني ندارد. انديشه همخوان با انديشه و رفتار عترت اين است كه فرد در فكر نجات ديگران باشد. در فكر گرفتن دستان ضعيفان و آسيب پذيرهاي جامعه باشد.

ابو ابراهيم موسي بن جعفر عليه السلام در اين باره مي فرمايد: بهترين صدقه در راه خدا اين است كه دست فقير و ناتواني را بگيري، عونك للضعيف من افضل الصدقة.

اين روحيه تعاون و همگرايي عترت است. اين انديشه جامعه را بارور مي سازد. اين انديشه از جامعه انساني جامعه تعامل و تعاون مي سازد نه جامعه تكاثر و تكالب! اين انديشه به جامعه روح تعاون و تعامل كه عامل ثبات و پيشرفت مي باشد، مي بخشد. اين سيره به جامعه مي آموزد كه جامعه اسلامي هماره بايد در انديشه افراد آسيب پذير باشد. سازمان هايي مانند تأمين اجتماعي، بهزيستي، امداد و امثال اين ها بايد آن گونه رشد و توسعه بيابند و توانمند باشند



[ صفحه 104]



تا تمام افراد آسيب پذير جامعه را زير پوشش قرار دهند. اين پيام فرموده امام كاظم عليه السلام است. امام كاظم عليه السلام دست گيري از آسيب پذيران را برترين صدقه معرفي مي كند همان طور كه رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم بر همگان آموخت: أنا و كافل اليتيم كهاتين في الجنة، [2] «من و كسي كه متكفل امور يتيم است، همانند دو انگشت، در بهشت همراه هم هستيم».