امام صادق عليه السلام كنيزي را به هفتاد دينار خريداري نمود. وي در عين حال كه كنيز بود دوشيزه و باكره هم بود. وي زني پاك دامن از بلاد مغرب زمين بود. اين كنيز پاك دامن، «حميده» به معناي پاك از هر آلودگي، لقب داشت. وي را حميده بربريه، اندلسيه، مغربيه مي نامند. امام صادق عليه السلام درباره وي فرمود: حميدة في الدنيا محمودة في الآخرة و مصفاة من الادناس. [1] «پسنديده و ستوده در دنيا و آخرت است و از هر گونه آلودگي پاك است،» امام صادق عليه السلام در ستايش اين زن مي فرمايد: وي فرزندي به دنيا مي آورد كه بين او و خدا هيچ حجاب و مانعي وجود ندارد، انها تلد مولود ليس بينه و بين الله حجاب؛ [2] يعني پاك از هر آلودگي.

اين زن از تاريخ روشن و سراسر پاكي بهره مند است. وي زني است فرزانه، دانشمند و معلم كه زنان مدينه از محضر وي در آموختن معارف و احكام بهره مند بودند. چنين زني كه در بين زنان مدينه نمونه و انگشت شمار مي باشد. وي در تقوا و دانش به آن مرحله مي رسد كه مورد ستايش همگان قرار مي گيرد.



[ صفحه 20]



موسي بن جعفر عليه السلام در دامن پاك اين بانو مكرمه متولد شده و پرورش مي يابد. اين گونه دامن، مهد پرورش فرزانه اي چون موسي كاظم عليه السلام قرار گرفته كه براي همگان الگو و اسوه مي باشد.