قرآن از ميان دوازده ماه چهار ماه را ماه هاي حرام مي نامد، ان عدة الشهور عندالله اثنا عشر شهرا في كتاب الله يوم خلق السموات و الارض منها أربعة حرم. [1] .



[ صفحه 146]



«تعداد ماه ها در نزد خدا دوازده ماه مي باشند در نظام تكوين از آغازين روز خلقت آسمان ها و زمين. از اين دوازده ماه چهار ماه، ماه حرام مي باشند».

ماه هاي حرام عبارتند از محرم، رجب، ذوالقعده و ذو الحجه. و اين ماه ها غير از ماه هاي حج مي باشند كه مي فرمايد الحج اشهر معلومات. [2] «حج در ماه هاي مشخص است.» ماه هاي حج عبارتنداز شوال، ذوالقعده و ده روزه اول ذو الحجه كه عمره تمتع و حج تمتع در آنها انجام مي گيرد.

منظور از شهر الحرام بودن يعني ماه هايي كه داراي حرمت ويژه هستند. مانند بيت الحرام و مسجد الحرام، جعل الله الكعبة البيت الحرام قياما للناس. [3] «خداوند سبحان كعبه يعني بيت الحرام را سبب برپايي مردم قرار داده است.» لا تقاتلوهم عند المسجد الحرام، [4] «مشركان را در كنار مسجد الحرام نكشيد».

كعبه بيت الحرام است، زيرا حرمت هيچ خانه به مقدار حرمت كعبه نيست. كعبه قبله مسلمانان. و نيز مسجد الحرام داراي حرمت ويژه است كه هيچ مسجدي آن حرمت را ندارد. مانند اينكه فرد ناپاك حق ورود به آن مسجد را ندارد. قاتل اگر به حرم يا مسجد الحرام (حدود حرم بيشتر از مسجد الحرام است) پناه برد حق تعقيب وي وجود ندارد و....

ماه هاي حرام نيز داراي حرمت ويژه هستند كه قتال و جهاد در آن ها حرام است. عقوبت قتل و جنايات حتي قتل هاي غير عمدي در آن ماه ها فزوني مي يابد!



[ صفحه 147]