در زمان هادي عباسي در سال 169 هجري حركت بزرگي از جانب علويان به رهبري حسين بن علي بن الحسن بن الحسن بن الحسن بن علي بن ابي طالب عليه السلام (مادر وي زينب بنت عبدالله بن الحسن مي باشد) [1] پديدار مي شود. اين حركت در زمان امام كاظم عليه السلام مشابه حركت زيد بن علي بن



[ صفحه 171]



الحسين عليه السلام در زمان امام صادق عليه السلام مي باشد و اهميت هر دو قيام بسيار زياد است. همان گونه كه زيد در حركت خود با امام صادق عليه السلام مشاوره نمود و از امام رهنمود گرفت و نهضت خويش را ساماندهي نمود، حسين شهيد فخ نيز با امام كاظم عليه السلام مشاوره كرد و از حضرت رهنمود گرفت و قيام خود را ساماندهي كرد.

برخورد با اين دو حركت نيز بسيار فجيع و دلخراش بود. همان گونه كه امويان جنازه زيد را چهار سال در كناسه كوفه به دار آويختند، [2] عباسيان نيز با قيام شهيد فخ همان گونه برخورد نمودند و فاجعه عميق به بار آوردند كه بعد از حادثه دلخراش كربلا، فاجعه فخ بي نظير به حساب آمده است. امام جواد عليه السلام فرمودند فاجعه اي مرگ بارتر و دلخراش تر از فاجعه فخ بعد از حادثه كربلا براي ما پديد نيامده است، لم يكن لنا بعد الطف مصرع اعظم من فخ. [3] .

همان گونه كه امام صادق عليه السلام از زيد به عنوان شهيد ياد نمود [4] ، امام كاظم عليه السلام نيز قيام شهيد فخ را تأييد نمود و از وي به عنوان آمر به معروف و ناهي از منكر و فرد بي نظير ياد نمود. [5] .