ابوبصير مي گويد: روزي به امام كاظم عليه السلام عرض كردم: «به چه چيزي مي توان امام را شناخت؟

حضرت فرمود: «به چندين خصلت كه يكي از آنها اين است كه به هر زباني كه باشد مي تواند تكلم كند.

در اين اثنا مردي از جانب خراسان رسيد و بعد از سلام شروع به عربي حرف زدن نمود و امام كاظم عليه السلام جواب او را به خراساني فرمود. پس آن مرد گفت: «به خدا قسم كه من به اين جهت به اين زبان حرف نزدم كه مبادا شما اين زبان را خوب ندانيد و حال آنكه شما اين زبان را فصيح تر از من صحبت مي كنيد.»

امام كاظم عليه السلام فرمود: «سبحان الله! اگر من از تو زبانت را بهتر ندانم پس فضيلت و برتري من بر تو به چه چيزي مي باشد و به چه چيز مستحق امامت و خلافت مي باشم»

سپس روي به من كرد و گفت: اي ابا محمد! كلام هيچ طايفه اي از امام پوشيده و مخفي نيست.» [1] .



[ صفحه 24]