اسحق بن عمار مي گويد: در خدمت امام كاظم عليه السلام بودم كه شخصي غريب آمد و به صدايي كه مانند صداي پرندگان بود با آن حضرت تكلم نمود.

امام كاظم عليه السلام نيز به همان طريق به او جواب فرمود و با او به زبان او گفتگو كرد، تا آنكه مرد عرض حاجت خود نموده و جواب شنيد و رفت.

من گفتم: «اي فرزند رسول خدا! مثل اين كلام را نشنيده بودم.»

حضرت فرمود: «بلي اين زبان مردم چين است ولي همه ي مردم چين به اين زبان صحبت نمي كنند بلكه اختلاف در زبان ايشان بسيار است و ليكن امام تو همه ي آن زبانها را مي داند.»

چون آن حضرت مرا متعجب ديد، فرمود: «از اين عجيب تر آنكه امام بايد، زبان جميع پرندگان بلكه زبان هر صاحب روح و جنبنده اي كه بر روي زمين مي باشد را بداند و هيچ چيز بر او مخفي و پوشيده نباشد.» [1] .



[ صفحه 25]