ابوبصير گويد: در محضر امام صادق عليه السلام بودم و همراه حضرت به حج مشرف مي شدم، وقتي به منزل «ابواء» رسيديم، حضرت غذا خواست و ما را به خوردن فرا خواند، پس از خوردن غذا پيكي آمده، عرض كرد: حميده مي گويد: اثر وضع حمل در من ظاهر شده است و فرموده بودي كه چون اثر حمل ظاهر شد شما را خبر دهم كه اين فرزند مانند فرزندان ديگر نيست.

پس حضرت شاد و خوشحال برخاسته، وارد منزل شدو بعد از اندكي با چهره باز و قيافه اي خندان برگشتند، گفتم: خدايت هميشه شادكام فرمايد، حال حميده چگونه است؟ فرمود: خداوند متعال پسري به من عطا فرموده كه بهترين خلق خدا است. حميده مرا از امري خبر داد كه من به آن آگاه تر بودم.

ابوبصير گفت: فدايت شوم! حميده تو را به چه چيزي خبر داد؟ حضرت فرمود: حميده گفت: چون آن مولودد مبارك به زمين آمد دستهاي خود را بر زمين گذاشت و سر خود را به سوي آسمان بلند كرد. من به او گفتم: چنين است علامت ولادت حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و هر امامي كه بعد از اوست.