بازگشت

شاگردان و تربيت يافتگان مكتب امام


دانش و رفتار آن گرامي نمايشگر علم و عمل پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و اجداد پاكش بود. همه ي تشنگان علم و كمال از چشمه ي مكتب او سيراب مي شدند و چنان مي آموخت كه شاگردان وي در كمترين هنگام مي توانستند به مقامات عالي ايماني و علمي برسند.

حدود بيست سال از عمر گرامي اش مي گذشت كه پدر بزرگوارش رحلت كرد و اكثر شاگردان و تربيت شدگان مكتب پدر، بدو روي آوردند و متجاوز از سي سال از آن گرامي استفاده بردند. [1] .

تربيت شدگان مكتب آن گرامي در علم فقه، حديث، كلام و مناظره، با ديگران قابل قياس نبودند و در اخلاق و عمل و خدمت به مسلمانان، نمونه روزگار بودند. استادان علم كلام قدرت بحث با هيچ يك از آنان را نداشتند و در مناظره با آنان به زودي از پاي در مي آمدند و به عجز خود اعتراف مي كردند.

عظمت روحي و شخصيت عظيم اين شاگردان امام چشم مخالفين به ويژه حكومت وقت را خيره كرده بود، و بيم داشتند كه اينان با آن موقعيت و محبوبيتي كه دارند قيام كنند و مردم را به دنبال خود بكشانند.

اينك اجمالي از شرح حال برخي از تربيت شدگان اين مكتب را مي خوانيم:


پاورقي

[1] وفات امام صادق (ع) در سال 148 هجري قمري و وفات امام كاظم در سال 183 واقع شده است.