صاحب «الصواعق المحرقة» (متوفي 973 ه) گفته:

«ورث أباه علما و معرفة و كمالا و فضلا، سمي الكاظم لكثرة تجاوزه و حلمه و كان معروفا عند اهل العراق بباب قضاء الحوائج عندالله و كان أعبد أهل زمانه و أعلمهم و أسخاهم» [1] .

«موسي كاظم علم و معرفت و فضل و كمال را از پدرش به ارث برده و در اثر عفو و گذشت و بردباري كه (در رفتار با مردم نادان) از خود نشان مي داد، ملقب به «كاظم» شد و در نزد مردم عراق به «باب الحوائج عندالله» معروف بود و در زمان او كسي در معارف الهي و دانش وجود و بخشش به پايه ي او نمي رسيد».