حافظ أبي بكر احمد بن علي الخطيب البغدادي
(متوفي 463 ه)
فقيه، محدث، مورخ و اديب و از مشاهير حفاظ و فقها مي باشد و تأليفات او را بعضيها در حدود صد كتاب نوشته اند كه مشهورترين آنها «تاريخ بغداد» است.
وي درباره ي امام موسي كاظم عليه السلام مي نويسد:
«كان موسي بن جعفر يدعي العبد الصالح من عبادته و اجتهاده روي اصحابنا انه دخل مسجد رسول الله صلي الله عليه و آله فسجد سجدة في اول الليل، و سمع و هو يقول في سجوده: عظم الذنب من عندي فليحسن العفو عندك. يا أهل التقوي و يا أهل المغفرة. فجعل يرددها حتي اصبح و كان سخيا كريما، و كان يبلغه عن الرجل انه يؤذيه فيبعث اليه بصرة فيها ألف دينار و كان يصر الصرر ثلاثمائة دينار و اربعمأة دينار و مأتي دينار ثم يقسمها بالمدينة و كان مثل صرر موسي بن جعفر عليه السلام إذا جاءت الإنسان
[ صفحه 393]
الصرة فقد استغني» [1] .
«موسي بن جعفر به جهت كثرت عبادت و اجتهادش «عبدصالح» ناميده مي شد. اصحاب ما روايت كردند كه او اول شب داخل مسجد رسول خدا شد و به سجده رفت و شنيده شد كه در سجده مي گفت: عظم الذنب من عندي فليحسن العفو عندك..» به اين ذكر چندان مداومت فرمود كه سپيده صبح بر دميد. او سخاوتمند و بزرگوار بود و كسي كه با وي بدي مي كرد، كيسه ي هزار دينار برايش مي فرستاد و كيسه ها را 300 دينار؛ 400 دينار؛ و 200 دينار بسته بندي مي كرد و در ميان فقراي مدينه تقسيم مي نمود. و ميان مردم معروف بود كه اگر كيسه اي از آن حضرت به كسي برسد، او ديگر فقير و تنگدستي را پشت سر مي گذارد».
پاورقي
[1] تاريخ بغداد، ج 13، ص 27 - 28.