امام موسي كاظم (ع) در ابواء، محلي بين مكه و مدينه، در روز يكشنبه هفتم ماه صفر سال 128 هجري و بنا به قولي 129 هجري به دنيا آمد. بنا به روايت برقي در محاسن، پس از ولادت مبارك اين نوزاد، پدرش امام صادق (ع)، سه روز پياپي وليمه گرفت و به مردم طعام داد.

امام موسي كاظم (ع) در بغداد، زماني كه در حبس رشيد به سر مي برد به دست سندي بن شاهك در روز جمعه 24 يا 25 رجب يا 4 يا 5 همين ماه در سال 183 هجري (بنابر قول مشهور) و يا 181 و يا 186 و يا 188 هجري مسموم و شيهد شد. بنابراين طول عمر آن حضرت 55 يا 54)طبق قول مشهور) و يا 57 يا 58 و يا 60 سال بوده است كه بيست يا نوزده سال از آن را با پدرش زندگي كرده و 35 سال نيز پس از پدرش زيسته است كه همان مدت خلافت و امامتش محسوب مي شود. در اين مدت قسمتي از حكومت منصور و حكومت ده ساله و چند ماهه و چند روزه ي پسرش المهدي و حكومت يك سال و پانزده روزه ي الهادي بن المهدي و نيز حكومت الرشيد بن المهدي را درك كرده است و پس از گذشت 15 سال از حكومت هارون الرشيد دنيا را بدرود گفت.

آن حضرت در كناره ي غربي بغداد، در مقبره اي معروف به مقابر قريش از «باب التبن» به خاك سپرده شد و پس از به خاك سپردن ايشان، به باب الحوائج معروف شد. شيخ مفيد در ارشاد مي نويسد: اين مقبره از ديرباز مخصوص بني هاشم و بزرگان ديگر بوده است.