بازگشت
امام كاظم(ع) و مقابله با منكرات


امام كاظم(عليهالسلام) افزون بر تلاشها و مقاومتهايي كه در مقابل جبّاران و حاكمان ستمگر از خود نشان ميداد، با صبر و بردباري تمام به منكرات و مفاسد اجتماعي در سطح جامعه نيز توجه داشت و با شيوههايي مناسب با آنان مقابله ميكرد. علامه حلّي در كتاب شريف منهاج الكرامه داستاني را نقل كرده است كه نشانگر ايستادگي امام كاظم(عليهالسلام) در برابر مفاسد رائج و ناهنجاريهاي ديني و اخلاقي بوده است:

«آن روز حضرت از كوچه هاي بغداد عبور ميكرد و صداي موسيقي از منزل يكي از اشراف ساكن آنجا، تمام كوچه را پر كرده بود. در آن حال، يكي از خدمتگزاران همان خانه براي كاري به بيرون منزل آمد. امام كاظم(عليهالسلام) از اين وضعيت شديدا ناراحت بود، آن خادم را صدا كرد و پرسيد: آيا صاحب اين خانه آزاد است يا بنده؟ او گفت: البته كه آزاد است. امام فرمود: «لَوْ كانَ عَبْدا لَخافَ مِنْ مَوْلاهُ؛ (راست ميگويي) اگر او بنده بود، از مولاي خود واهمه داشت.»

خادم به خانه برگشت و صاحب منزل كه بُشر بود و در كنار سفره شراب با رفقايش نشسته بود، پرسيد: در بيرون منزل با كه صحبت ميكردي؟ و او سخنان امام را بيان كرد.

كلمات حياتبخش امام آنچنان در اعماق قلب بُشر تأثير گذاشت كه با پاي برهنه بيرون دويد و خود را به امام رسانيده و از محضرش عذر خواسته، و به دست آن حضرت توبه كرد و بعد از آن، به بُشر حافي موسوم شد و به مقامات عالي معنوي نائل گرديد.»

***

منهاج الكرامه، ص65.