طرز رفتار مهدي از جهات مختلف با پدرش منصور فرق داشت، ولي روش اين دو، از يك جهت مثل هم بود و آن
سختگيري و فشار نسبت به علويان بود. مهدي نيز مثل منصور ازهرگونه سختگيري و فشار نسبت به بنيهاشم
فرو گذاري نميكرد و حتي گاهي بيش از منصور خشونت نشان ميداد. مهدي كه فرزندان علي عليهالسلام - را
براي حكومت خود خطرناك ميدانست، همواره در صدد كوبيدن هر جنبشي بود كه از طرف آنان رهبري ميشد.
او با گرايش به سوي تشيع و همكاري با رهبران علوي بشدت مبارزه ميكرد/
مورخان مينويسند: «قاسم بن مجاشع تميمي» هنگام مرگ خود وصيتنامهاي نوشت و براي امضاي مهدي نزد وي
فرستاد. مهدي مشغول خواندن وصيتنامه شد، ولي همين كه به جملهاي رسيد كه قاسم ضمن بيان عقايد اسلامي
خود، پس از اقرار به يگانگي خدا و نبوت پيامبر اسلام 6، علي عليهالسلام - را به عنوان امام و جانشين پيامبر 6،
معرفي كرده بود، وصيتنامه را به زمين پرت نمود و آن را تا آخر نخواند!(9)