بازگشت
هارون الرشيد


زمامداران اموي و عباسي، كه چندين قرن به نام اسلام بر جامعه اسلامي حكومت كردند، براي استوار ساختن
پايههاي حكومت خود و به منظور تسلط بيشتر بر مردم، در پي كسب نفوذ معنوي در دلها، و جلب اعتماد و احترام
مردم بودند تا مسلمانان، زمامداري آنان را از جان و دل پذيرفته، اطاعت از آنان را وظيفه واجب ديني خود بدانند!
و از آنجا كه اعتقاد قلبي چيزي نيست كه بازور و قدرت به وجود آيد يا با زور از بين برود، ناگزير از راه عوام
فريبي وارد شده با نقشههاي مزورانه براي كسب نفوذ معنوي تلاش ميكردند/
البته در اين زمينه عباسيان برحسب ظاهر، برگ برندهاي در دست داشتند كه امويان فاقد آن بودند و آن عبارت از
خويشاوندي و قرابت با خاندان پيامبر اسلام 6 بودند/
بنيعباس كه از نسل عموي پيامبر اسلام 6 (عباس بن عبدالمطلب) بودند، از انتساب خود به خاندان رسالت
بهرهبرداري تبليغاتي نموده خود را وارث خلافت معرفي ميكردند.(30)
لكن با اين حال، حربه تبليغاتي آنان در برابر پيشوايان بزرگ شيعه كند بود، زيرا اولاً در موضوع خلافت، مسئله
وراثت مطرح نيست، بلكه آنچه مهم است شايستگي و عظمت و پاكي خود رهبر و پيشوا است/
ثانياً بر فرض اينكه وارثت در اين مسئله دخيل باشد، باز فرزندان اميرمؤمنان - عليهالسلام - بر ديگران مقدم
بودند، زيرا قرابت نزديكتري با پيامبر 6 داشتند/
پيشوايان بزرگ شيعه، كه هم شايستگي شخصي و هم انتساب نزديك به پيامبر 6 داشتند، همواره مورد احترام و
توجه مردم بودند و باتمام تلاشي كه زمامداران اموي و عباسي براي كسب نفوذ معنوي به عمل ميآوردند، باز
عملاً كفه ترازوي محبوبيت عمومي، به نفع پيشوايان بزرگ ديني سنگيني ميكرد

***

30- گرچه بنياميه چنين دستاويزي براي تصاحب خلافت در دست نداشتند، اما به طرق ديگري در صدد كسب
محبوبيت در افكار عمومي بودند. اقدامات مزورانه معاويه در زمينه جعل حديث به نفع خود، و خريدن محدثان
دروغ پرداز و مزدور، گوشهاي از تلاشهاي پرتزوير حكومت بنياميه به شمار ميرود