امام موسي بن جعفر (عليه السلام) هنگامي كه به دستور ستمگر عصر و طاغوت وقت، هارون رشيد به جرم حق گوئي و دفاع از حقيقت، دستگير و روانهء زندان شد، به خاطر فراغت و دستيابي به فرصت بيشتر براي عبادت و سپاس پروردگار سجده ي طولاني به جا مي آورد و در حال سجده اين چنين عرضه مي داشت: «بار الها ! من بارها از درگاه تو مسئلت مي داشتم كه براي عبادت، فراغتي به من عنايت فرمائي تا به اطاعت و فرمان تو قيام ورزم از اينكه اكنون درخواست مرا اجابت فرموده اي در برابر چنين توفيقي سپاسگزارم». (1)

در بيشترين اوقات دعاي آن حضرت با اين كلمات آغاز مي گرديد: «اللهم اني اسئلك الراحة عند الموت، و المغفرة بعد الموت، و العفو عند الحساب». (2) بار خدايا ! من به هنگام مرگ آسايش و راحتي، و پس از مرگ غفران و آمرزش، به هنگام بررسي حساب، عفو و گذشت از درگاه تو مسئلت مي دارم !»
جذبه هاي صداي او، رهگذران و مستمعين را از راه باز مي داشت و تحت تأثير خاص خود قرار مي داد گاهي آنان را به گريه و ناله مي افكند.

1. تفصيل داستان مزبور در كتاب هاي: اخبار الدول، ص 112 - مختار صفوة الصفوة، ص 153 احقاق الحق، ج 12 و ديگر منابع تاريخي و حديثي آمده است، مراجعه گردد.
2. المجالس السنيه، ج 2، ص 527 - ارشاد مفيد، ص 260.