در برنامه هاي عبادت و بندگي امام (عليه السلام) عبادت ويژه اي هم گنجانده شده بود كه محض خشنودي خدا، و جلب رضايت و رفاه مخلوق صورت مي گرفت كه از نظر اهميت كمتر از سجده هاي طولاني آن بزرگوار نبود و آن تفقد از مستمندان و رسيدگي به و ضع درماندگان، در دل شب ها بود بي آنكه خود آنان متوجه عامل اين تفقدها گردند.

شيخ مفيد در اين باره مي نويسد: «او شبانه از فقراء و مستمندان شهر مدينه، تفقد و دل جوئي به عمل مي آورد و در زنبيل مخصوص پول و مواد غذائي به منازل و كلبه هاي آنان حمل مي كرد، و به ترتيبي در اختيار آنان قرار مي داد كه گاهي خودشان هم نمي دانستند كه اين كمك ها از كدام شخص و از كدام ناحيه، صورت گرفته است؟»

روش تبليغ و راه و رسم امر به معروف و نهي از منكر امام (عليه السلام) شيوه ي مخصوصي داشت كه امكان نداشت نفس گرم و مسيحائي او بر قلب مستعدي دميده گردد و او از گناه خود بر نگردد.