بازگشت
گستره علم امام كاظم (ع)


علي بن ابي حمزه مي گويد: روزي سي نفر از غلامان حبشي را خدمت امام كاظم عليه السلام بردند. يكي از آنان به نمايندگي از ديگران سخن گفت.
امام با زبان خودشان با آنان صحبت فرمود.
آنها وقتي از محضر امام خارج شدند، با هم مي گفتند: «چقدر خوب كه او زبان ما را بهتر از خودمان حرف مي زند.» من به امام عرض كردم:«يابن رسول الله! با آنها زبان خودشان سخن گفتي؟»
فرمود: «آري. و يكي از آنان صادق بود و از همه آنان عالمتر و بزرگ زاده. وي را ناظر ايشان قرار دادم و گفتم آنان را به خير و نيكي دعوت كند و به هر كدام ماهانه 30 درهم مزد بدهد سپس فرمود: «از اينكه من به زبان حبشي حرف زدم تعجب كرده اي؟ گفتم: «آري، قسم به خدا، همين طور استفرمود: «تعجب مكن! آنچه نديده اي از آنچه ديده اي بسيار عجيب تر است، آنچه ديدي مثل قطره آبي است كه پرنده اي با منقار خود از دريا برگيرد. امام مثل درياي بيكران است كه تمام شدني نيست و شگفتيهايش از عجايب دريا بيشتر است

***

بحار الانوار، ج 48، ص 70، ح 93 از خرائج