صفت فرو بردن خشم، در همه امامان وجود داشت، ولي در امام هفتم، تبلوري خاص يافته بود. امام كاظم عليه السلام با آنكه ظلم هاي زيادي از دشمنان كشيد، ولي هيچ گاه لب به نفرين نگشود. ابن اثير كه از تاريخ نويسان اهل سنت است چنين مي نويسد: آن حضرت را «كاظم» لقب داده اند؛ چرا كه عادت داشت حتي با كسي كه به او بدي مي كرد، به نرمي سخن بگويد و به او نيكي كند.