بعد از رحلت پدر بزرگوارش امام صادق (ع) (148 ه.ق.) در بيست سالگي به امامت رسيد و 35 سال رهبري و ولايت شيعيان را بر عهده داشت.
پيامبر در حديث مشهور جابر انصاري با صراحت از امامت حضرت كاظم (ع) ياد كرده است و نيز امام صادق (ع) آشكارا او را امام پس از خود مي خواند. [1] برتري امام كاظم (ع) بر مردمان روزگار خويش نيز دليلي ديگر بر امامت او است؛ چنان كه ابن حجر هيثمي از علماي سنّي مذهب درباره ايشان مي گويد: «موسي كاظم در علم و معرفت و كمال و فضل وارث پدر خويش بود. او از همه كس پارساتر و داناتر و بخشنده تر بود.» [2]