مهدي خليفه عباسي امام را در بغداد بازداشت كرد اما بر اثر خوابي كه ديد و نيز تحت تأثير شخصيت امام از او عذرخواهي نمود و به مدينه اش بازگرداند.
گويند كه مهدي از امام تعهد گرفت كه بر او و فرزندانش خروج نكند.
اين روايت نشان مي دهد كه امام كاظم (ع) خروج و قيام را در آن زمان صلاح و شايسته نمي دانسته است.