بازگشت
احمد بن محمد بن خالد برقي
ولادت و نسب
درباره سال تولد وي در متون رجالي و تاريخي مطلبي به چشم نمي خورد، اما با توجه به تاريخ وفاتش، مي توان گفت كه در حدود سال 200ق به دنيا آمده است. وي اصالتا كوفي بوده و پدرش محمد بن خالد از اصحاب موسي بن جعفر(ع)، امام رضا(ع)، و امام جواد(ع) بود كه به گفته نجاشي او شخصي اديب و آشنا به اخبار و علوم و داراي آثار و كتب است.[1]
كنيه
علماي رجال، كنيه او را ابو جعفر ذكر كرده اند.[2]
وفات
نجاشي سال وفات برقي را 274 مي داند اما علي بن محمد ماجيلويه نواده و شاگرد برقي نقل مي كند كه سال 280 بوده است.[3] هنگام تشيع جنازه وي - احمد بن محمد بن عيسي اشعري همان كسي كه برقي را از قم اخراج كرده بود - با پاي برهنه شركت نمود.[4] برخي اين را نشانه پيشيماني وي در برخورد با برقي دانسته اند.[5]
وثاقت
همه بزرگان و دانشمندان شيعه نظير نجاشي، شيخ طوسي و علامه حلي برقي را ستوده و او را مورد وثاقت و اعتماد دانسته اند.[6] احمد بن محمد خالد نزد اهل سنت نيز داراي جايگاه والايي است.
تأليفات
مهم ترين اثر برقي كتاب المحاسن است كه از وي به جاي مانده است. ديگر آثار او عبارتند از:[7]
كتاب البلدان
اختلاف الحديث
الانساب
اخبار الامم
التراجم و التعاطف
آداب النفس
ادب المعاشرة
كتاب المكاسب
كتاب الرفاهية
كتاب الرجال.
***
1. رجال نجاشي، ص235.
2. الفهرست، ص62. رجال ابن غضائري، ص39.
3. رجال نجاشي، ص77.
4. رجال علامه حلي، ص14ش7
5. پيشگامان تشيع، ص104
6. رجال نجاشي، ص76. الفهرست، ص62. خلاصة الاقوال، 63.
7. الاعلام، ج1، ص205. معجم المؤلفين، ج2، ص32.