بسم الله الرحمن الرحيم

شخصيتهاي برجسته و ممتاز، كساني هستند كه بر همه ي ابعاد زندگي انساني توجه دارند و در همه ي آن ابعاد، بروز و ظهور نموده و به درجه ي عالي آن دست مي يابند، آنها در عين آنكه در ميدان زهد و پارسايي يگانه اند، در ميدان جهاد و مبارزه نيز يكه تاز مي باشند، و در عين آنكه با ديدن يتيم سرافكنده، بر اثر مهر و عاطفه، اشك مي ريزند، با ديدن طاغوت سركش هر چه خشم دارند، بر ضد او آشكار مي نمايند، و به اصطلاح «جامع اضداد» هستند، نه نسبت به همه مهربانند، و نه نسبت به همه خشمگين، به عبارت ديگر محكوم دلخواه خود نيستند، بلكه آنچه را خدا مي پسندد، مي پسندند.

امام موسي بن جعفر، حضرت كاظم عليه السلام در عين آنكه انسان رئوف و مهربان بود، نسبت به طاغيان سركش، خشمگين بود، در عين آن كه استاد پارسيان بود، يكه تاز ميدان جهاد و عرصه ي سياست بود، هرگز فريب دغلبازان را نخورد، و بي تفاوت نزيست، و در يك جمله، او همچون جدش اميرمؤمنان علي عليه السلام ياور مظلومان و دشمن



[ صفحه 10]



ظالمان بود و مصداق كامل اين سخن خدا كه:

محمد رسول الله و الذين معه اشداء علي الكفار رحماء بينهم تراهم ركعا سجدا يبتغون فضلا من الله و رضوانا...:

«محمد صلي الله عليه و آله و سلم فرستاده ي خدا است و كساني كه با او هستند، در برابر كفار، سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند، پيوسته آنها را در حال ركوع و سجود مي بيني، در حالي كه همواره فضل خدا و رضاي او را مي طلبند.» [1] .

امام كاظم عليه السلام نهمين اختر آسمان عصمت و هفتمين ستاره ي درخشان فضاي دل انگيز امامت، تبلوري از ارزشهاي والاي انساني بود، و لحظه لحظه عمر پربارش، درسهاي بزرگ اسلامي را الهام مي بخشيد.

خداوند او را در حديث لوح [كه پيامبر صلي الله عليه و آله آن حديث را از جبرئيل گرفت، و به فاطمه زهرا عليهاالسلام داد، و فاطمه عليهاالسلام آن را در روز ولادت امام حسين (ع) به جابر بن عبدالله انصاري اهدا نمود] چنين ياد نمود:

موسي؛ عبدي و حبيبي و خيرتي:

«حضرت موسي بن جعفر، بنده ي من و دوست من و برگزيده ي من است.» [2] .