اسماعيل، از دانشمندان برجسته و پرهيزكاران و صالحان عصر خود بود و از سوي ابوالسرايا بر حكومت فارس منصوب گشت، و پس از شكست نهضت وي، در مصر سكونت گزيد.

وي نزد امامان (ع) از ارج و منزلتي والا برخوردار بود؛ زماني كه «صفوان بن يحيي» يكي از ياران موسي بن جعفر (ع)، درگذشت، امام جواد (ع) به او دستور داد كه بر جنازه اش نماز بگزارد و نيابت وي را بپذيرد. [1] .

اسماعيل، در موضوعات مختلف فقهي كتاب هاي زيادي نوشت از جمله: كتاب طهارت، كتاب صلاة، كتاب زكات، كتاب صوم، كتاب حج، كتاب جنائز، كتاب نكاح و كتاب طلاق. [2] .

دانشمندان رجالي از كثرت تأليفات اسماعيل بر فزوني دانش و عمق بينش و ستايش وي استدلال كرده اند. [3] .

اسماعيل در مصر درگذشت و در همان جا دفن شد. [4] .



[ صفحه 9]