امام عليه السلام، همه ي اصحاب خود را به تنظيم اوقات خود، و كار و تلاش براي تهذيب نفس خويش سفارش كرده و فرموده است:

«بكوشيد، تا اين كه وقت شما چهار ساعت باشد، يك ساعت براي مناجات با خدا، يك ساعت براي كار و زندگي و معاش، و يك ساعت براي معاشرت با برادران و مردمي كه مورد اعتمادند كه عيبهاي شما را به شما اعلام مي كنند و از دل با شما صميمي هستند، و ساعتي هم براي درك لذتهاي حلال خلوت كنيد، و به وسيله ي اين ساعت براي انجام وظايف آن سه ساعت توانا مي شويد، تنگدستي و طول عمر را به خود تلقين نكنيد، كه هر كس تنگدستي را به خود تلقين كند، بخيل مي شود، و هر كه طول عمر را در نظر بگيرد، حريص مي گردد. براي خود بهره اي از دنيا برگيريد، و آنچه خواسته ي حلال باشد، و آنچه به جوانمردي لطمه نزند و اسراف نباشد، استفاده كنيد، و



[ صفحه 292]



به اين وسيله براي انجام امور ديني كمك بگيريد، زيرا كه روايت شده است: «از ما نيست هر كسي كه دنيايش را براي دينش ترك كند، و يا دينش را براي دنيا، از دست بدهد.» [1] .