ابتدا دعوت به نهضت بر ضد حكومت اموي، از مدينه شروع شد، اما پس از قتل ناگهاني ابوهاشم، نهضت به حميمه در بلقاء شام منتقل شد و آن جا مركز نهضت شد، در آن جا بود كه خط مشي ها تعيين مي گرديد و تصميمات اجرايي نهضت گرفته مي شد و از آن جا مبلغاني به كوفه كه مركز اصلي دعوت علويان بود و همچنين مبلغاني به خراسان كه به دشمني و مخالفت با امويان معروف بودند - به دليل فشار آنان بر مردم فارسي زبان و دلبستگي ايشان به تشيع - فرستادند.



[ صفحه 371]



مبلغاني در لباس بازرگانان، به خراسان فرستاده شدند و آنها شروع به افشاي بديهاي حكومت اموي كرده و مصائب و گرفتاري هايي را كه بر اهل بيت عليهم السلام رسيده بود، بازگو مي كردند، خراسانيان نيز دعوت را پذيرفته و به ايشان پيوستند [1] .

خراسان را محمد بن علي براي مبلغان توصيف كرده و به آنها تأكيد مي كند كه هرچه بيشتر در آن جا تلاش و كوشش خود را به كار ببرند، با اين بيان:

«بر شما باد به خراسان كه در آن جا شمار فراواني از هواخواهان و دلاوران برجسته اي هستند و در آن جا دل هاي پاك و قلب هاي فارغ از آلودگي هاي هوا و هوس و دور از كينه و مرض وجود دارد. آنان سپاهياني با بدنها و دست و باز و گردنهاي ستبر و نعره هاي سهمگين مي باشند... و پس از آن، من تا مشرق و تا محل طلوع خورشيد و چراغ روشني بخش مردم را به فال نيك مي گيرم...» [2] .

اين بود كه مبلغان، بيشترين تلاش خود را در خراسان بكار بردند، تا اين كه دعوت در آن جا درخشيدن گرفت و مردماني ستبر باز و پيچيده ساعد، با قامتي استوار آماده شدند و در حمايت و پايداري از نهضت، فداكاري خود را اعلام كردند، و مبلغان اطمينان يافتند كه مردم خراسان به خاطر ستمكاري و بهره كشي هاي بني اميه، آماده ي جانبداري و حمايت از ايشان هستند.