دانشمندان علم كلام در تعريف امامت گفته اند:

«امامت، رياست عمومي براي يك فرد انسان در امور دين و دنيا است.»

پس امام - بنابراين تعريف - همان سرپرست عمومي و رئيس مورد اطاعتي است كه داراي تسلط كامل بر تمام شؤون ديني و دنيوي مردم مي باشد. در نتيجه همان طوري كه پيامبر (ص) نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است، همچنين امام - مطابق نصي كه پيامبر (ص) در خطبه ي غدير خم، موقعي كه اميرالمؤمنين عليه السلام را پس از خود به عنوان خليفه و امام مسلمانان تعيين كرد - سزاوارتر مي باشد.